Wieś rycerska, wzmiankowana w 1395 roku, położona w Kotlinie Jeleniogórskiej na terenie Wzgórz Łomnickich.

Właścicielami Staniszowa byli przedstawiciele młodszej linii rodu von Weida, którego protoplastą był Heinrich der Fromme von Weida. Pałac został zbudowany w latach 1784-1787 z inicjatywy hrabiego Henryka XXXVIII von Reuss. Jego położenie i przepiękny park krajobrazowy sprawiały, że był jedną z piękniejszych posiadłości w Kotlinie Jeleniogórskiej. Park i lasy zajmowały łącznie 194 ha, na terenie parku znajdowały się sztuczne XIX wieczne ruiny zamku w którym urządzony był pokój myśliwski, sztuczna grota, pustelnia, wiszące skały, rozlegle polany i osie widokowe, które zaskakiwały wspaniałymi otwarciami z jednej strony na pasmo Karkonoszy, a z drugiej na Kotlinę Jeleniogórską. Wszystko to sprawiało, że park był ulubionym miejscem wycieczek mieszkańców i gości pałacu, jak również licznych gości i turystów przebywających w okolicy. Sam park, pomimo tego że był własnością prywatną cały czas pozostawał otwarty dla gości z zewnątrz.

Staniszów ze względu na położenie i dbałość mieszkańców o otoczenie do końca II wojny światowej uznawany był za najpiękniejszą wioskę w Kotlinie Jeleniogórskiej.

Na potwierdzenie tej opinii niech posłużą słowa Izabeli Czartoryskiej, która w pierwszej połowie XIX wieku podróżując do Cieplic odwiedziła również Staniszów „ ... a później wybraliśmy się do Staniszowa. Wieś ta stanowi własność hrabiego Reuss, ten sam gust, który podziwialiśmy w Grodnej, znaleźliśmy tutaj. Przyroda tu piękna, położenie zachwycające."

Nic nie zostało zepsute i wszystko, co jest dziełem ręki ludzkiej, zdaje się być dziełem Natury. W ustronnym lesie stoi na skale mała pustelnia; przed nią skała zawieszona niemal w powietrzu, oparta na krawędzi kamienia, który się tam stoczył. Wygląda to nadnaturalnie, gdy się nie wie, jak to zostało zrobione; a to co nam powiedział ogrodnik: skała, która nas wprowadziła w zdumienie, jest ogromna i z dawien dawna oparta na dwóch masywach skalnych. Hrabia Reuss rozkazał usunąć całą ziemię, obecnie skała zawieszona jest w powietrzu, dołem można przejść, usiąść. Pustelnia wykuta w skale budzi zainteresowanie i każdy z przyjemnością przystaje na chwilę w tym ustroniu.